दररोज संध्याकाळी
वाट पाहणाऱ्या..
त्यांना नजरही देऊ शकत नाहीत
माझ्या झुकलेल्या पापण्या,
पण उत्तर मिळून जातं..
तुझे पाणीदार डोळे बनतात आणखीनच पाणीदार ...
पण क्षणात पाणी निपटून
तेच डोळे देतात
मला आश्वासक धीर,
आणि पुन्हा लकाकतात उद्याच्या सुखस्वप्नांनी...
दुसऱ्या दिवशी पुन्हा
मी माझे डोळे घेऊन निघतो,
"No vacancy" च्या पाट्या बघायला....
पाऊस
निघालो ना आज office मधून
तेंव्हा पाऊस आला होता
मनात भावनांचा नुसता चिखल झाला होता
गडगड वाजत होते दाटून आलेले ढग
उगाच शांत वाटत होत तरीही सगळ जग
रस्ता एवढा स्वच्च आधी कधी दिसला होता?
वळचणीला पंख वाळवत एक पारवा बसला होता
थेंब न थेंब म्हणत होता ये ना पावसात भीज
घरात नाही पण आभाळात चमकत होती वीज
सोसाट्याच्या वाऱ्यासोबत झाड डोलत होती
रस्त्यावरती लहान मुल गारा झेलत होती ..
रस्त्यावरून वाहत होते chocolaty पाण्याचे लोट
आतून सुद्धा भिजला होता माझा raincoat
भिजलेल्या मातीचा मस्त वास पसरला होता
चीत्कारणारा चातक त्याच भान विसरला होता
वाटल आता ओरडशील का भिजलास रवि
सकाळीच म्हणाल होत आज गाडी न्यायला हवी
पण तुही उघडल्स दार चक्क आज हसत
पाहिलं तर तुही होतीस ओले केस पुसत !
